Hoofdstuk 5: De Confrontatie

Ik kon niet meer terug. Ik had nog wat geld dat mijn ouders voor mij hadden gespaard, maar daar hadden zij nog steeds inzage in. De enige optie die ik zag, was om eerlijk te zijn. Om alles op te biechten. Maar ik durfde het niet face-to-face te doen. In plaats daarvan besloot ik mijn ouders een mail te sturen, waarin ik mijn gokverslaving en financiële problemen uitlegde.

Inhoud van de mail:

"Hoi papa en mama,

Misschien een mail die jullie soort van hadden verwacht... Ik twijfel nu al een lange tijd of ik het moet vertellen en hoe ik dat dan zou gaan doen..."

Ik beschreef hoe mijn spaargeld op was en hoeveel moeite ik had om het gokken onder controle te houden. Ik meldde dat ik mij had aangemeld bij een online therapieprogramma, maar dat ik had nagelaten mij in te schrijven bij Cruks. Ik vroeg mijn ouders om niet boos te zijn, maar om me te helpen.

Ik verstuurde de mail terwijl ik bij mijn beste vriendin Jordan was. Ik durfde niet thuis te zijn als mijn ouders de mail zouden lezen. Die avond sliep ik bij Jordan en probeerde ik mijn gedachten te verzetten, terwijl ik constant mijn telefoon checkte op een reactie van mijn ouders.

De volgende dag belde ik mijn vader en vertelde hem dat ik langs wilde komen. Het gesprek verliep beter dan ik had verwacht. Mijn vader wilde niet blijven hangen in verwijten, maar samen met mij oplossingen zoeken.

We maakten een aantal afspraken:

- Ik zou mezelf inschrijven bij Cruks voor een gokstop van vijf jaar.

- Ik zou de online therapie afmaken.

- Mijn vader zou weer inzicht krijgen in mijn spaarrekening.

Het voelde als een stap in de goede richting, maar diep van binnen wist ik dat de strijd nog lang niet voorbij was.