Hoofdstuk 3: Sociale Spanningen en Geheimen

In de maanden na die eerste fysieke casino-ervaring begon ik vaker alleen te gokken, zonder Lisa. Om de stortingslimieten te omzeilen, maakte ik meerdere accounts aan op verschillende websites. Ik begon met steeds grotere bedragen te spelen, in de overtuiging dat hogere inzetten ook grotere winsten zouden opleveren.

Mijn salaris ging steeds sneller op, en ik haalde geld van mijn spaarrekening om mijn gokdrang te kunnen voeden. Regelmatig nam ik vierhonderd euro op, simpelweg om te kunnen blijven spelen. Op een dag ontving ik een berichtje van mijn vader. Hij had toegang tot mijn spaarrekening en zag de grote bedragen die ik overmaakte naar mijn betaalrekening. "Waar is die 1500 euro gebleven?" vroeg hij. Hij maakte zich zorgen en vroeg rechtstreeks of ik aan het gokken was.

Uit pure schaamte loog ik. Ik vertelde hem dat ik veel had uitgegeven aan kleding, parfum en andere onbelangrijke zaken. De volgende dag kwam mijn moeder naar me toe. Ze vertelde dat mijn vader huilend had opgebiecht dat hij zich zorgen maakte. Ze stelde me dezelfde vraag als mijn vader: waar was dat geld naartoe gegaan?

Net als bij mijn vader hield ik vol dat het slechts hoge uitgaven waren. Maar deze keer vroeg mijn moeder om bewijs, om bonnetjes of een rekeningafschrift. Ik weigerde. Ik was boos, gefrustreerd over het gebrek aan privacy en de constante vragen over mijn financiën. Diezelfde week besloot ik om de volmacht van mijn vader over mijn spaarrekening in te trekken.