Hoofdstuk 16: Lichtpuntjes na een Donkere Periode

Het is een tijdje stil geweest, maar ik ben er weer, en met goed nieuws: het gaat een stuk beter met mij. Ik heb al drie weken niet gegokt.

Vrijdag 4 oktober 2024

Vrijdag was een spannende dag. Mijn moeder had besloten om die middag met mijn vader te bellen om hem op de hoogte te brengen van mijn situatie. Ondertussen moest ik naar Brijder voor mijn therapie. Hoewel ik niet degene was die het aan hem ging vertellen, voelde ik de zenuwen door mijn lijf gieren. Ergens was ik bang voor zijn reactie, bang dat hij me zou verachten of, erger nog, zou haten.

Later die middag ontving ik een berichtje van hem. Het was kort, maar vol liefde en steun:

“Ik hou nog steeds van je tot de maan en terug”

Dat was alles wat hij nodig had om te zeggen, en toch raakte het me diep. Die woorden hebben altijd een speciale betekenis voor ons gehad. Vroeger, toen ik klein was, zeiden we dat vaak tegen elkaar. Het herinnerde me aan de onvoorwaardelijke liefde die er altijd is geweest, ondanks de fouten die ik gemaakt heb.

Maar dat was niet het enige wat hij stuurde. Kort daarna kwam er een langer bericht:

Lieve Maisie,

Mamma heeft mij vandaag telefonisch op de hoogte gebracht van je problemen.

Ik wil je helpen als je daarvoor open staat. We moeten goede afspraken maken en dan hoop ik dat het weer allemaal goed komt.

Er zijn een aantal dingen die moeten gebeuren op korte termijn:

1. Geef mij weer inzicht in al je rekeningen.

2. Stuur zoveel mogelijk informatie over de geldlening die je bent aangegaan.

3. Download alvast je salarisspecificatie van augustus en september.

Ik snap heel goed dat je je schaamt, maar dat moet je nu maar overboord zetten. Ik ben er om je te helpen.

Ik laat alles vandaag even bezinken. Ik app je morgen even om eventueel te bellen.

Houd je taai, we gaan er met z’n allen uitkomen.

Liefs,

Pappa

Toen ik dit las, barstte ik in tranen uit. Het was alsof er een enorme last van mijn schouders viel. Mijn vader was niet boos, hij was er om me te steunen, precies zoals ik hoopte, maar nooit had durven dromen. Ondanks alles wat ik had gedaan, hield hij nog steeds van me.

Hulp en Steun

Mijn vader heeft meteen actie ondernomen om me te helpen. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik voor nu uit het rood sta bij de bank, mijn Afterpay-rekeningen betaald en wat geld voor benzine overgemaakt. Daarnaast hebben we samen afspraken gemaakt over hoe we mijn financiële situatie verder gaan aanpakken. Het eerste wat ik heb gedaan, is hem toegang geven tot al mijn betaalrekeningen. Het voelde als een enorme stap om dat te doen, maar het gaf me ook rust. Ik hoef het niet meer alleen te doen.

Bij Brijder hebben we een signaleringsplan opgesteld. Dit plan helpt me om mijn triggers te herkennen en actie te ondernemen voordat ik de neiging krijg om te gokken. Daarnaast ga ik binnenkort deelnemen aan acht groepssessies met lotgenoten. Ik verwacht hier veel steun uit te halen, hoewel het ook spannend is om mijn verhaal te delen met anderen die door dezelfde strijd gaan.

Schaamte en Hoop

De schaamte is er nog steeds, dat moet ik toegeven. Het blijft moeilijk om te accepteren hoe ver ik gezonken ben. Toch voel ik ook een sprankje hoop. Het feit dat mijn ouders nu alles weten en me niet veroordelen, maar juist willen helpen, geeft me nieuwe kracht. Het voelt alsof ik eindelijk niet meer alleen ben in deze strijd. Dat maakt alles net iets draaglijker.

Ik weet dat het nog een lange weg is, maar voor het eerst in lange tijd voel ik dat ik deze weg niet meer alleen hoef af te leggen. Dat geeft me de moed om door te gaan.